Zrób sobie przerwę na drzemkę
W ciągu ośmiogodzinnego dnia pracy każdego dopada uczcie zmęczenia, połączonego z ziewaniem i niekontrolowanym opadaniem powiek. Popołudniowa senność ogarnia nas po posiłku do tego stopnia, że jesteśmy w stanie zasnąć z głową opartą o blat biurka. Jednak czy taki sposób spania może być zbawienny dla organizmu?O pozytywnych właściwościach krótkich drzemek nikogo nie trzeba przekonywać. Wcześniejsze badania pokazują, że już 10 minut snu usuwa oznaki zmęczenia i poprawia koncentrację (Brooks, Lack, 2006). Ciężko jednak o wygodne łóżko w pracy lub szkole więc najczęściej korzystamy z tego co mamy pod ręką – ławki, biurka lub krzesełka.
Jak często zdarza Ci się zdrzemnąć w ciągu dnia?
- Nie spię tylko ciężko pracuję (30%, 9 Głosów)
- Raz w tygodniu (27%, 8 Głosów)
- Do 3 razy w tygodniu (20%, 6 Głosów)
- 4 razy i więcej (13%, 4 Głosów)
- Ucinam sobie drzemkę w każdej wolnej chwili (10%, 3 Głosów)
Liczba głosujących: 30
Spanie w pozycji siedzącej wydaje się nienaturalne. Rzeczywiście badania z lat 90 wykazały, że drzemanie na siedząco zmniejsza wydajność snu. W tym samym czasie inne badania pokazały, że spanie w samochodowym siedzeniu zmniejsza subiektywne uczucie senności oraz ilość wypadków na symulatorze samochodowym.
Dayong Zhao i jego współpracownicy postanowili przyjrzeć się problemowi drzemania na siedząco i porównać jego efektywność ze spaniem w łóżku. Zaprosili do eksperymentu 30 studentów regularnie korzystających z drzemek. Badanie podzielone było na kilka etapów.
1100 Uczestnicy stawili się w laboratorium aby zapoznać się z warunkami przeprowadzenia eksperymetu. Romieszczono także elektordy na skórze czaszki każdego z nich.
1140 Ochotnicy udawali się na lunch. Później podłączano ich do elektroencefalografu (EEG) oraz proszono o wykonanie pierwszego testu. Zadaniem ochotników było jak najszybsze reagowanie na nietypowy ton, który pojawiał się co jakiś czas pośród innych dźwięków. Badaczy interesowała wielkość i opóźnienie fal mózgowych o nazwie P300. Fale te pozwalają obiektywnie zmierzyć poznawczą czujność badanego. Dodatkowo pytano ochotników o ich nastrój, zmęczenie i senność.
1300 Po dokonaniu pomiarów każdego z badanych przydzielano do jednej z trzech grup. W pierwszej ochotnicy drzemali na wygodnym, biurowym fotelu, opierając głowę pod kątem 45 stopni o blat biurka. Dla komfortu i zmniejsza nacisku na oczy i ramiona otrzymali także poduszki. Druga grupa uczestników drzemała w łóżku, a trzecia siedziała w ciszy w podobnych warunkach.
1320 Uczestnicy mieli 30 minut na dojście do siebie, po czym powtarzali test dźwiękowy oraz pomiar nastroju, zmęczenia i senności.
Po porównaniu wyników sprzed drzemki i po niej okazało się, że uczestnicy, którzy mogli pospać 20 minut czuli się mniej zmęczeni i senni w porównaniu do grupy kontrolnej. Poprawił się także ich nastrój oraz wykonanie zadania dźwiękowego. Skuteczność reagowanie na wybrany ton po drzemce wzrosła u śpiących na krześle o 3,5%, a w łóżku o 7,4% w porównaniu do grupy kontrolnej.
Amplituda fal P300 była istotnie wyższa tylko dla osób drzemiących w łóżku, co może wskazywać na większe pobudzenie korowe. W grupie osób śpiących na krześle nie zaobserwowano istotnych zmian fal P300, co sugeruje, że poziom pobudzenia nie uległ zwiększeniu, chociaż osoby te czuły się mniej zmęczone i śpiące.
Nawet jeśli zmuszeni jesteśmy do spania z głową opartą o blat biurka, powinna zmniejszyć się nasza senność i zmęczenie, poprawiając tym samym nastrój – tłumaczy badacz. Wyniki eksperymentu sugerują, że krótka, 20 minutowa drzemka w ciągu dnia wpływa wzmacniająco na organizm – podsumowuje Zhao. Jeśli jednak mamy wybór między łóżkiem, a biurkiem powinniśmy wybrać pierwszą opcję, ponieważ korzyści będą o wiele większe – dodaje.
Nauka wsparta empirycznymi dowodami to mocny argument przemawiający na rzecz popołudniowej drzemki. Ciężko będzie jednak przekonać szefa, wykładowcę lub osobę z którą mieszkamy, że potrzebujemy przerwy na krótką drzemkę.
Zhao, D., Zhang, Q., Fu, M., Tang, Y., & Zhao, Y. (2010). Effects of physical positions on sleep architectures and post-nap functions among habitual nappers Biological Psychology, 83 (3), 207-213 DOI: 10.1016/j.biopsycho.2009.12.008